Με πάθος, αγάπη για την μουσική, αλληλεγγύη και χίλιες δυο άλλες αξίες, μη-κατανοητές στην πλειοψηφία ημών, μουσικοί ενώνουν τις δυνάμεις τους, σε προσπάθειες που πλέον μπορούν να διέπονται από ποιότητα, αρτιότητα αλλά και να έχουν διάρκεια και συνέπεια απέναντι στο κοινό που τις στηρίζει.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Music Highway Festival που άτυπα πραγματοποιεί τη 10η edition του (μιας που εκτός από τις 8 indoor, έχουν διεξαχθεί και 2 open air στον Ταΰγετο) και σε μία πολυπρόσωπη και πολυάσχολη συναυλιακή σεζόν όπως η φετινή, έρχεται εμφατικά να κάτσει στον θρόνο μίας εκ των παλαιοτέρων εν ζωή εγχώριων underground φεστιβαλικών διοργανώσεων.
Με αυτή την αφορμή, πραγματοποιήσαμε ένα κοινό ερωτηματολόγιο στις συμμετέχουσες μπάντες, για να συμπεράνουμε τελικά πως η σύμπραξή τους μόνο τυχαία δεν ήταν! Busted!
- Στην σύγχρονη Ελλάδα, που οι δυσκολίες είναι το πρώτο πράγμα που μια μπάντα θα συναντήσει αν προσπαθήσει να πραγματοποιήσει μια πορεία στον εναλλακτικό αγγλόφωνο χώρο, τι θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα λέγατε σε μία νεοσύστατη μπάντα να προσέξει, ή να έχει στο νου της γενικότερα, μπλέκοντας σε όλο αυτό το σύστημα;
Mr. Highway Band: “Θα λέγαμε ότι θα πρέπει πάντα να έχει στο νου της και να είναι συνειδητοποιημένη για αυτό το γεγονός, ότι δηλαδή επιχειρεί κάτι που κατά κύριο λόγο, και ειδικά στα πρώτα χρόνια, θα συναντάει περισσότερες δυσκολίες, εμπόδια, απογοητεύσεις. Παράλληλα, όμως, με αυτή τη συνειδητοποίηση, να έχει πάντα ακλόνητη πίστη στο μουσικό και γενικότερα καλλιτεχνικό όραμά της, σταθερότητα στις αξίες που τη διέπουν και την ωθούν να δημιουργεί και σιγουριά ότι κάνει αυτό που γουστάρει ανεξαρτήτως οποιασδήποτε ανταμοιβής, επιτυχίας, μεγάλης αναγνώρισης κτλ”.
Coyote’s Arrow: “Οι δυσκολίες είναι πολλές, αλλά διαφορετικές για τον καθένα. Άλλοι δεν έχουν χρόνο, άλλοι δεν έχουν χρήματα να τρέξουν την μπάντα, άλλοι δεν έχουν άκρες για να παίζουν συναυλίες και άλλοι τα έχουν όλα, αλλά δεν έχουν ιδέες. Το βασικότερο για ένα καινούργιο γκρουπ είναι τα ίδια τα άτομα που το αποτελούν να έχουν ένα κοινό σκοπό, για να γίνονται ένα μεταξύ τους όταν παίζουν. Η μπάντα είναι μια οικογένεια που σε κάνει καλύτερο άνθρωπο”.
Golden Nugget: “Δυσκολίες πάντα υπήρχαν, πάντα θα υπάρχουν και στην βάση τους είναι οι ίδιες, το μόνο που αλλάζει είναι η μορφή της δυσκολίας σε κάθε εποχή, περίσταση, κατάσταση, και πως αλληλεπιδρά με το σύνολο των ενεργειών του ανθρώπου-μουσικού, στην συγκεκριμένη περίπτωση. Στην σύγχρονη Ελλάδα είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η πρώτη σοβαρή δυσκολία που θα συναντήσει μία μπάντα είναι οικονομική διότι υφίσταται οικονομική δυσκολία γενικά. Αυτό όμως είναι κάτι που υπήρχε πάντα. Καμία μπάντα δεν ξεκίνησε με στρωμένα χαλιά.
Τα ζητούμενα της μπάντας γεννούν τις δυσκολίες, και φυσικά τα ζητούμενα του καθενός. Πολλές φορές οι δυσκολίες πηγάζουν από εμάς τους ίδιους όταν κάνουμε τα πράγματα δύσκολα. Επειδή λοιπόν η ύπαρξη και πορεία μιας μπάντας ξεκινά σε προσωπικό επίπεδο, δεν θα μπορούσαμε να πούμε σε μία νεοσύστατη μπάντα τι να προσέξει ή τι να έχει στο νου της παρά μόνο να μην σκέφτεται τίποτα και να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε εξ’ αρχής. Να παίζει και να δημιουργεί μουσική, κάτι που ούτως ή άλλως κάνει”.
Sounds Like Barley: “Αυτό που λέμε στους εαυτούς μας είναι να μην ξεχνάμε ποτέ το θεμέλιο λίθο μας. Την τακτική συνάντησή μας με σκοπό να παίζουμε μουσική, να προβάρουμε και να αλληλεπιδρούμε. Από κει και πέρα σκοπός είναι να μην αλλοιώνεσαι και να μην κάνεις εκπτώσεις”.
- Τελικά υπάρχει σκηνή υπό την έννοια της αλληλεγγύης, των κοινών προσπαθειών, των συμπράξεων ή μιλάμε απλά για ένα σύνολο μπαντών με κοινές συνιστώσες, που η καθεμία κάνει την δική της προσπάθεια και τις οποίες το κοινό (ή όσοι παρακολουθούν) έχει κατατάξει κάτω από μία κοινή ομπρέλα για να μπορεί να τις παρακολουθεί;
Mr. Highway Band: “Υπάρχει μια σκηνή σε συνεχή δημιουργία και εξέλιξη. Αναπόφευκτα, οι προσπάθειες των μπαντών συναντιούνται και αυτό από μόνο του δημιουργεί ένα κοινό πλαίσιο. Μέσα σε αυτό μαθαίνει να λειτουργεί και το κοινό και οι χώροι και τα στούντιο και οι DJs και όλοι όσοι ασχολούνται τελικά με τη μουσική. Μέσα σε αυτό αναπτύσσονται και ιδέες και αρχές όπως η αλληλεγγύη, η συνεργατικότητα κτλ. Επομένως, κάτι υπάρχει και είναι ζωντανό, ανήσυχο, σε διαρκή κίνηση και αλληλεπίδραση”.
Golden Nugget: “Εν μέρει και τα δύο. Υπάρχει αλληλεγγύη και κοινή προσπάθεια όταν οι προσωπικές προσπάθειες τις εκάστοτε μπάντας συναντούν τις προσπάθειες κάποιας άλλης ή άλλων. Γενικά όμως η κάθε μπάντα τραβάει τον δρόμο της σε ένα ευρύτερο σύνολο και κάποιες στιγμές μπορεί οι δρόμοι τους να συναντηθούν, μπορεί και όχι. Η κάθε κατάσταση έχει την δική της δυναμική. Δεν είναι αναγκαίο να κατατάξει κάποιος τις μπάντες κάτω από μία κοινή ομπρέλα για οποιονδήποτε λόγο, εκτός αν η ίδια η μπάντα έχει αυτοκαταταχθεί”.
Coyote’s Arrow: “Νομίζω ότι η κάθε μπάντα χαράζει μια πορεία και όταν βρίσκεται και με άλλους που έχουν κοινούς σκοπούς αλληλοβοηθούνται. Όλοι ανήκουμε σε αυτή την σκηνή, αλλά την σκηνή δεν την αποτελούν μόνο τα γκρουπ αλλά και ο κόσμος. Τα παλαιότερα χρόνια (80’s-90’s) υπήρχαν λίγες μπάντες και κάποιος κόσμος που όμως πήγαινε παντού, τώρα υπάρχουν πολλά γκρουπ και περισσότερος κόσμος που όμως δύσκολα στηρίζει μια νέα προσπάθεια. Βλέπεις λίγες συναυλίες με πάρα πολύ κόσμο και πάρα πολλά live με ελάχιστη συμμετοχή”.
Sounds Like Barley: “Σκοπός των μουσικών σχημάτων είναι να παίζουν μουσική και να δημιουργούν. Συνάμα, σκοπός του κοινού είναι να απολαμβάνει όμορφες μουσικές. Οι συνεργασίες και οι κοινές προσπάθειες αποτελούν για τις μπάντες αλληλεπίδραση και έμπνευση, ενώ παράλληλα για το κοινό ευκαιρία για απόλαυση και αντάμωμα. Όλοι βγαίνουν κερδισμένοι από τέτοιες συμπράξεις και νομίζουμε πως καμία πλευρά δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει μια μουσική ομπρέλα. Η αμφίδρομη σχέση μουσικών σχημάτων και κοινού είναι που δημιουργούν την μουσική σκηνή”.
- Τι θα αλλάζατε στην εγχώρια μουσική σκηνή (όχι μόνο την underground / εναλλακτική / αγγλόφωνη, αλλά την μουσική σκηνή γενικότερα);
Mr. Highway Band: “Θα θέλαμε ίσως να υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για τις λεγόμενες εναλλακτικές μουσικές, ώστε να υπήρχε και ένα μεγαλύτερο περιθώριο να είναι και αυτές κάπως πιο βιώσιμες. Από την άλλη, μπορεί και αυτός ο τρόπος λειτουργίας να είναι αυτό που θέλουν να κάνουν, οπότε όλα καλά. Σίγουρα, την πολύ μεγάλη μαζική κατανάλωση σε μουσικά προϊόντα μηδενικής αξίας που απλά «πασάρονται» στον κόσμο θα θέλαμε να τη δούμε να εξαφανίζεται σιγά σιγά”.
Coyote’s Arrow: “Δυστυχώς, δεν υπάρχει μουσική παιδεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Οι περισσότεροι που έχουν κάνει κάτι με την μουσική είναι αυτοδίδακτοι. Αυτό κάτι λέει. Αντί να εξοικειώνονται με τις τέχνες τα παιδιά στο σχολείο, τα βάζουν και παπαγαλίζουν”.
Golden Nugget: “Τίποτα”.
Sounds Like Barley: “Μας ενοχλεί η έννοια του συναυλιακού χώρου, που είναι καθαρά επιχείρηση. Θα προτιμούσαμε χώρους ελεύθερους, χωρίς –όσο γίνεται- την έννοια του κέρδους”.
- Με αφορμή τον τίτλο του φεστιβάλ Music Highway (“Μουσική Λεωφόρος”) περιγράψτε την δική σας “λεωφόρο”, την δική σας διαδρομή και μουσικό ταξίδι μέχρι σήμερα (ή και αυτό που βλέπετε να ανοίγεται μπροστά σας), με λίγες λέξεις.
Mr. Highway Band: “Η δική μας διαδρομή χαρακτηρίζεται από το εξής: κάναμε, κάνουμε και θα κάνουμε αυτό που μας αρέσει και μας εκφράζει ιδεολογικά και καλλιτεχνικά σε κάθε περίοδό μας! Αυτό κάνουμε, αυτό καλύπτει τις ανησυχίες μας, με αυτό περνάμε καλά και ότι είναι να φέρει ο δρόμος το περιμένουμε”.
Golden Nugget: “Με λίγες λέξεις το πρώτο κομμάτι του δίσκου μας δεν αναφέρεται σε Λεωφόρο (Highway), αλλά σε δρόμο (Road) και ο τίτλος του είναι ‘The Lonely Road’. Είναι ένας μοναχικός δρόμος, με ερωτήματα και αναζητήσεις, ιδιαίτερος και ξεχωριστός για τον καθένα, πάνω όμως στις ίδιες βάσεις. Αυτή είναι η διαδρομή και αυτό ανοίγεται μπροστά μας. Ερωτήματα και αναζητήσεις. Επομένως, το άγνωστο!”
Sounds Like Barley: “Η ‘Μουσική Λεωφόρος’ μας, χαράχτηκε μέσω δυνατής φιλίας μεταξύ μας, αλλά και με την έντονη πεποίθηση ότι η μουσική (και σαν άκουσμα, αλλά και σαν δημιουργία) είναι θεμελιώδες συστατικό της ζωής μας. Δεν ελπίζαμε ποτέ σε κάτι διαφορετικό, απ’ το απλά να βρισκόμαστε και να φτιάχνουμε μουσικές”.
- Μία πιο ιδιαίτερη ερώτηση: Αν υποθέταμε πως ψηφιζόταν ένας νόμος που απαγόρευε την χρήση ηλεκτρικών κιθαρών, ισχυριζόμενος πως “διαφθείρουν τους νέους”, τι δρόμο θα επιλέγατε για την συνέχεια;
Mr. Highway Band: “Να δυναμώσουμε τις ηλεκτρικές μας κιθάρες!!!”
Coyote’s Arrow: “Είναι σαν να σου κόβουν το νερό ή τον αέρα… Θα υπάκουα, πάντως. Μπορώ να ζήσω και χωρίς αυτά!”
Golden Nugget: “Θα παίζαμε με ακουστικές”.
Sounds Like Barley: “Στην πολύ θεωρητική περίπτωση, που εξαφανίζονταν οι ηλεκτρικές κιθάρες, ίσως να επιλέγαμε κάποιο άλλο μουσικό όργανο. Σαν θέληση δεν θα απορρίπταμε και άλλες μορφές έκφρασης. Τώρα, αν ήταν νομικό το ζήτημα, νομίζουμε πως οι νέοι γουστάρουν να διαφθείρονται…”
* Οι Mr. Highway Band εμφανίζονται μαζί με τους Coyote’s Arrow, Golden Nugget και Sounds Like Barley την Παρασκευή 15 Μαρτίου στο Κύτταρο Live (Ηπείρου 48 & Αχαρνών), στα πλαίσια του 8ου Music Highway Festival.
• Περισσότερες πληροφορίες στο event page: www.facebook.com/events/220328692237155
• Και την σελίδα της διοργάνωσης στο facebook: www.facebook.com/musichighwayfestival
Please wait...