Τη βραδιά άνοιξαν οι ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ, με άριστο ήχο στο πλευρό τους και έμπειρα μέλη στο ενεργητικό τους (Παυλίδης από Χάσμα και πολύ γνώριμη μορφή ως τεχνικός ήχου στην πανκ και όχι μόνο σκηνή, “Μπέμπης” από Bad Movies, Ντούβας από πλείστα όσα ελληνόφωνα projects).
Επιδεικνύοντας ένα μελωδικό ροκ εν ρολ στιλ, που είτε σε στιγμές σαν το “Να Αλλάξεις Παρόν”, παρέπεμπε σε εποχές Σιδηρόπουλου (διόλου τυχαία, άλλωστε, η συνεργασία του Παυλίδη με τον Βασίλη Σπυρόπουλο των Σπυριδούλα στα Double Trouble sessions), είτε σε τραγούδια σαν τα “Ορφέας”, “Μυρίζει Θάνατο” και “Σε Μέρος Βροχερό”, ακουμπούσε στις παρυφές του πανκ, οι Πεθαίνουν στο Τέλος δεν άφησαν να πάει χαμένη ούτε σπιθαμή της ευκαιρίας να παίζουν μέσα σε ένα γεμάτο Gagarin 205.
Από την άλλη, ο χώρος αυτός αποτελεί το σπίτι των NIGHTSTALKER και πλέον έχει χαθεί το μέτρημα για το πόσες μερακλίδικες νύχτες έχουμε περάσει μαζί τους εκεί, ίσως όμως λόγω χρονικής συγκυρίας, το μυαλό μας να σκεφτόταν αυτή τη φορά λίγο παραπάνω εκείνο το αξέχαστο live του 2014, όταν δηλαδή και το ιστορικό αθηναϊκό σχήμα γιόρταζε τα 25 χρόνια πορείας παρέα με εκλεκτούς φίλους πάνω στη σκηνή.
Μια δεκαετία μετά και με 35ετή πορεία πλέον στην πλάτη, οι Nightstalker εμφανίστηκαν στο πατάρι του (πιταρισμένου) Gagarin 205 το ίδιο πεινασμένοι με τότε, έχοντας ετοιμάσει για μας ένα υπερπλήρες 100λεπτο σετ, με επιλογές από οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει στη μέχρι τώρα διαδρομή τους.
Και ήταν πράγματι εκείνο το παλιακό σερί μετά από την τριπλέτα προθέρμανσης (“Trigger Happy”, “Baby, God Is Dead”, “Forever Stoned”), το οποίο και αφορούσε τη δισκογραφία τους από 20 έως και 30 χρόνια πίσω (και περιλάμβανε, μάλιστα, τα αουτσάιντερ “Spit” και “Hide Your Sun”, όπως και το “Freakland”, μαζί με τα πιο κλασικά “All Around”, “Just a Burn”, “Line”, “Use” και “Never Know”), που ήρθε να μας θυμίσει με εμφατικό τρόπο, αφενός πόσο σημαντικοί και απαραίτητοι είναι οι ’Stalker για την ψυχούλα μας, αφετέρου πόσο παράλληλα περνάει ο χρόνος πάνω από όλες και όλους εμάς.
Μαζί μεγαλώνουμε και πορευόμαστε, μαζί παραμένουμε αμετανόητοι μαλλιάδες και είναι ακριβώς αυτές οι οικείες μορφές του Αργύρη, του Ανδρέα, του Τόλη και του Ντίνου, που όποτε μας καλούν, δεν γίνεται να λείπουμε από το ραντεβού.
Κάπου εκεί, είχε φτάσει η ώρα να κλείνει σιγά σιγά ο 5ετής κύκλος του τελευταίου τους άλμπουμ (γεμάτη σημάδια αυτή η βραδιά), με τους Nightstalker να επιστρέφουν στο παρόν, παίζοντας τα “Sweet Knife”, “Cursed” (η γκρούβα αυτού του κομματιού δείχνει πόσο επηρεασμένοι είναι από το funk των 70s) και “Sad Side of the City”, μαζί με τα (ένα κλικ πιο πίσω) “The Dog that No-One Wanted” και “Zombie Hour”, ολοκληρώνοντας αυτή τη θεματική με (πιο άλλο από) το “Great Hallucinations”.
Και αφού έκλεισε ο κύκλος, πάμε πάλι από την αρχή. Όπως τότε, Απρίλη του ’14, στα 25α τους γενέθλια. Μέσα από το άλμπουμ που τους ανέδειξε (έστω και ετεροχρονισμένα) ως προπάτορες του heavy rock στην Ελλάδα. Τα “Go Get Some”, “Dead Rock Commandos” και “Children of the Sun”, δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν καταλληλότερη αυλαία.
“Πάλι Nightstalker;”. Ε, πάλι. Θέλει κι ερώτημα;
Setlist: Trigger Happy / Baby, God Is Dead / Forever Stoned / All Around (Satanic Drugs from Outer Space) / Just a Burn / Line / Spit / Use / Freakland / Never Know (Supersonic) / Hide Your Sun / Sweet Knife / Cursed / Sad Side of the City / The Dog that No-One Wanted / Zombie Hour / Great Hallucinations / Go Get Some / Dead Rock Commandos / Children of the Sun.
* Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης
Please wait...